onderweg

[pietsky]

19 mei 20.30
Na 13 uur rijden zijn ze aangekomen in Karkaralinsk, ook weer een mooi gebied met een nationaal park.
foto van het stadje http://static.panoramio.com/photos/original/14091700.jpg

[pietsky]

vandaag 20 mei

Geen nieuws, hopen dat ze morgen ergens in Astana inet vinden, om zaken bij te werken op div sites.

[ladanivabelgium]

3de verslagje van JanB

Hallo Jan,

een nogal slordig verslag vrees ik deze keer, ik had nog minder tijd dan anders om het te schrijven. Ook nog geen nieuwe foto's, maar je vindt er wel al van Jilmer op de site van de waldmannen.


OMSK-Astana




Niet helemaal uitgerust na een tweede nacht in de Omskse karaokebar, trekken we verder Siberië in. We willen drie geplande etappes op twee dagen rijden, zodat we later in de challenge een extra dag speling krijgen aan de grens met Turkmenistan. Het landschap in Siberië is ruw, oneindig en ook een beetje eentonig. Etappe 13 wordt een rit kilometers vreten op een Siberische snelweg. (een lange rechte tweevaksbaan waarop de Niva 110 haalt) Het schiet zo goed op dat we ruim voor op schema een slaapplaats gaan zoeken naast de spoorwegberm van de trans-siberie express.




Er is nog volop daglicht, en we beslissen de Lada een beetje te herschikken, zodat we makkelijker aan de koelbox en het eten kunnen. Wanneer de Lada is leeggemaakt, springen waldmannen Jilmer en Mark in de auto. Zij lopen al heel de reis met het plan om iets aan de benzine geur in de Lada te doen. Als ze het interieur uit de auto slopen, blijkt de ontluchting van de tank volledig los te zitten. Het flexibel buisje is verhard, maar met wat uit Holland meegezeulde tubes, krijgt de ontluchting een noodreparatie. Nu ze toch bezig zijn het comfort van de lada onder handen te nemen, verhangen ze de ene werkende luidspreker, tot vlak achter de chauffeur, zodat die niet meer afgedekt kan worden door zakken of dekens. Pas dan is de zon echt onder, en is het vlees op de BBQ gaar.




De volgende dag staan er weer een pak kilometers op het programma, maar we verwachten toch snel op onze eindbestemming, aan te komen, aan de voet van het Altay gebergte. Het draait anders uit.




De spoorwegovergang die we nodig hebben om terug op de M51 te geraken staat spectaculair geblokkeerd. Het alternatief is een stukje onverharde weg langs de spoorbaan, inclusief het doorsteken van een ondiep riviertje. Het schiet voor geen meter op, maar het is geestig. Terug op de M51 blijkt dat de tank van de Opel lekt. Gelukkig is er een Isuzu dealer in Omsk (de opel is een rebadge van een Isuzu) die een sloop isuzu heeft staan waarvan de tank gerecycleerd kan worden. Bovendien kan hij ook de te zwakke veren die Raymond en Pascal al heel de reis parten spelen vervangen. In plaats van een rustige rit richting Altay wordt het dus een dag wachten in een voorstad van Novosibirsk. Ik ben vooral blij dat de Lada niet meer de enigste auto is die op de brug moest. De Isusu dealer blijkt een diehard offroader te zijn, en hij verklaart ons gek dat we met onze straat 4X4s de altai in willen. We slaan zijn goede raad beleefd in de wind, en vertrekken terug naar een van de minst toegankelijke bergketens ter wereld.




De volgende dag verandert het landschap snel, na 1000den km Siberische vlaktes, rijden we de bergen in. Het regent stevig en in plaats van een degelijke snelweg (stel er je niet te veel bij voor; gewoon een tweevaksbaan met grind pechstroken langs de zijkant) rijden we nu door een zand/ modderweg. Voor we echt beginnen te stijgen rijdt de Lada lek. Even is er verwarring over de maat van de reservebanden die we mee hebben, maar een sms naar het thuisfront stelt gerust. Op zoek gaan naar een nieuwe reserve band blijkt echter niet evident. Bijna niemand in de Altai rijdt met originele Niva banden. Pas twee dagen later vinden we een bandenhandelaar die de juiste maat heeft liggen.




De Altai is fantastisch, maar inderdaad zo goed als ondoordringbraar met auto's. Er loopt een snelweg doorheen naar Mongolie, maar wil je daarvan afwijken, dan zijn de alternatieve wegen op één hand te tellen. Bovendien botsen we op één van die alternatieve wegen plots op een grenscontrole, kilometers voor de Kazachse grens. Flinke delen van de Altai blijken grens gebied te zijn, en ontoegankelijk voor westerse toeristen. We krijgen bij die grenspost ook te horen dat zowel onze geplande grensovergang als onze alternatieve route gewoon niet bestaan. We nemen geen risico, en beginnen een dag eerder dan gepland aan de rit naar Shemanskaya.

De Altai is buitengewoon mooi, maar niet evident met een normale 4x4, wanneer je van de snelweg afwilt. Een beetje uit frustratie dat we de Altai hebben moeten inkorten, beslissen we om op het karrespoor naast de weg te gaan off-roaden. Kilometers lang lag het karrespoor er perfect bij, maar nog geen 50 meter nadat wij er op zijn gaan rijden wordt het gigantisch drassig, en raken onze overladen 4x4's (en onervaren rijders) in de problemen. Nieltje en Olivier rijden zich het eerst vast, de alternative route die wij kiezen loopt al na 50 meter dood, en uiteindelijk rijdt ook de Pajero van Geert en Wijnand zich vast in de modder wanneer ze Nieltje en Olivier proberen los te trekken. Het duurt 3 uur voor Pascal eigenhandig alle wagens heeft uitgegraven en losgetrokken met de Opel die al snel weer de verharde weg heeft opgezocht.







In tegenstelling tot Rusland binnen komen, was Rusland uitgaan een eitje. Er stond helemaal geen file aan de grensovergang bij Shemanskaya, en na een uurtje stempeltjes halen, waren we Rusland uit en Kazachstan binnen.




Shemanskaya in Kazachstan voelt nog behoorlijk Russisch aan. We wilden ons alleen in het plaatselijk politie bureau laten registreren. Erg veel westerse toeristen zijn ze er niet gewoon, want het duurde gigantisch lang voor we het juiste stempeltje kregen.




Dat ze er geen toeristen gewoon waren bleek ook toen er plotseling een journaliste van een lokale krant naast ons raampje stond, voor een interview. Aangezien ze geen Engels sprak viel het interview nogal kort uit, maar ze was achteraf wel zo vriendelijk om me mee te sleuren naar een soort hotel waar er nog wel 10 man kon slapen. De andere hotels in het dorp konden maar 4 man per keer te slapen leggen.




Het hotel trok nergens op, maar aangezien we vroeg klaar waren, konden we 's avonds wel nog het dorp in op zoek naar een bar. Die hebben we niet gevonden, het uitgaansleven in Shemanskaya trekt nergens op. Pas na een uur ronddolen, wees een local ons de weg naar de enigste nachtclub die Shemanskaya rijk is. Helemaal aan de grens van het dorp. Toen we er aan kwamen was de club gesloten, maar aangezien we met een grote groep waren, wilden ze voor ons wel openen. De nachtclub had meer weg van een bedrijfcafetaria, maar iets na middernacht kwamen er plots uit het niets 5 lokale schonen binnenvallen, die als op commando om de zoveel minuten begonnen dansen. In Shemanskaya verzorgt men zijn toeristen.




De volgende dag trekken we de Kazachse steppen in. Een adembenemend landschap, maar wel met een extreem slechte weg er door heen. Eigenlijk alleen begaanbaar per paard. Letterlijk, de gaten in het wegdek waren groter dan het resterende asfalt er om heen. Slopend voor alle auto's, maar als bij wonder komen we er zonder grote schade doorheen. We rijden door bijna absolute leegte. Tegenliggers komen we 300 km lang niet tegen. Op twee dorpjes en een herder of 3 is er tijdens heel de rit geen mens te zien.




Na alweer een nacht in een onderkomen hotel, blijkt Kazachstan ook degelijke wegen te hebben. De resterende 400 km rijden we over asfalt met minder gaten dan een doorsnee Belgische autostrade. In geen tijd staan we in Astana, waar we onze derde rustdag doorbrengen.




Astana is een cultuurshock. Na de armoede in de Afgaanse steppe, krijgen we decadente rijkdom te zien in een hypermoderne stad die als een fata morgana opstijgt uit de steppe. Drukke shoppingcentrums, inclusief pretpark, oceanium met haaien op 3000 km van de oceaan en overal spektakel architectuur. Fotos volgen.

[pietsky]

Maandag 23 mei

De groep is goed aan het kilometers maken, schieten goed op zijn in de nabijheid van het vroegere Aral meer wat er nog van over is en natuurlijk de eerste droge gedeeltes van dit vroegere geweldige grote meer.
Hoe ziet het er nou precies uit waar zij rijden en dan heb ik het puur over de weg waar zij nu precies zitten.

Dat is wat ik bedoel met onverhard en dan heeft het nog niet geregend.
Morgen gaan ze richting Aral meer en hoop dat ze ook de mooie plekken kunnen vinden.

[pietsky]

24 mei aangekomen in Aralsk
Tijdens de route onderweg nog even een politie auto uit het zand slepen!! LOL
hier wat plaatjes van de omgeving en het stadje wat vroeger een havenstad in het noorden van het aralmeer was!!

de vroegere haven

Hebben dus wel een internet cafe in Aralsk

de poort van de stad

Schip wacht op water
Aralsk eens een geweldige stad met een mooie haven aan het Aral meer, nu leeglopend en veel verval vele schepen liggen in het zand wat eens een zee was.
Klik hier voor artikel over het Aral meer
Vadertje Rusland heeft een grote hand gehad in deze milleuramp die nog steeds doorgaat.
Zij zitten trouwens hemelsbreed 160 km van Baikonur lanceerplaats af.

[ladanivabelgium]

wat minder leuke sms'jes:

Nieltje van der Pol - In d'n Olie (25-05-2011 08:53)
Ook poging 2 mislukt, koppeling niva ligt er weer uit. Nu bij garage terug in Aralsk. Straks poging 3...

Jan Bockaert - Lange Jan & Baas P. (25-05-2011 08:42)
Lada staat boven de put in Aral. Nieuwe koppeling hield het 5000 km langer uit dan vorige.

Jilmer Zijlstra - De Wâldmannen (25-05-2011 08:39)
De Niva staat inmiddels boven de put van een lokale beun. Even een paar uurtjes wachten in de brandende zon.

Mark Zijlstra - De Wâldmannen (25-05-2011 07:38)
We zijn opzoek naar een garage voor de lada. De kopeling is er wederom uit gerand!

heb het al meermaals gezegd: voetjes van dat koppelingspedaal af tijdens het rijden. En niet met een stoot gas en slippende koppeling vertrekken

[pietsky]

JanB 25 mei 17.00
Eerherstel voor lada. Koppeling was nt stuk. Lada rijdt weer, zonder nieuwe koppeling maar met nieuwe schokbrekers.
De Wâldmannen
Het is nu 5 uur en we kunnen gaan rijden. De oorspronkelijke bedoeing was om, om half 9 te vertrekken. Iets meer dan 8 uur vertraging:p
25 mei 18.42
De groep rijdt nog steeds.
Gaan bivakeren waarschijnlijk aan de noordelijke Aral Zee (meer)

[pietsky]

26 mei 07.45
Het avontuur gaat verder:
Lange Jan & Baas P.
Sliep vannacht op de bodem van het Aral meer en brult nu kamelen wakker met een lada zonder knalpot.

Aloha wij geslapen op de bodem van het aralmeer en omgekeerd geen wegen meer 700 km omrijden

Jilmer Zijlstra - De Wâldmannen
Zojuist Golf scheef in een greppel gestuurd. Even duwen en weer los. Onderplaat kan in de vuilnisbak als we weer terug zijn.

[pietsky]

Slecht Nieuws!!
26 mei 19.00
de Waldmannen: Het dakrek van de Lada is kapot getrilt. We gooien de tent incl. rek er af in de berm. Voor de eerlijke vinder.

JanB en Baas P: Na dag met extreem slechte wegen krijgt dakrek klap te veel. Zonder dakrek geen plaats voor daktent. Achter gelaten voor gelukkige vinder.

In d'n Olie is goed bezig. Ze hebben zichzelf vast gereden op een asfaltweg.
We hebben ons zojuist vast gereden op een asfaltweg. Goed wegdek dus. Iedereen vandaag panne behalve W&G. Inmiddels verder achter op schema.

[ladanivabelgium]

moet serieuze klappen gekregen hebben, dat dakrek. Dat krijg je niet zomaar kapot. Wel jammer van de daktent, die had ik graag overgenomen met het oog op de Ruslandreis

JanB krijgt trouwens een nieuw dakrek. Hoeveel klappen het ook gekregen heeft en hoeveel gewicht er ook op lag: het mag niet kapot gaan

[pietsky]

Jan in Afrika waar de waldmannen ook zijn geweest was het al soms bar en boos, maar in Kazachstan is het toppie wat betreft de gaten in de wegen, soms is het beter rijden naast de weg.
Wij hebben al menigeen met een imperial zien sneuvelen of alles zien afbreken.
Maar ja het hoort er schijnbaar bij.
Toch een kostbaar verlies die mooie daktent.

Wat hadden we vandaag na gisteren waar bleek dat de groep rechtsomkeerd kon maken vanwege geen weg meer.
Is toch behoorlijk lastig als je geen goede navi evt hebt en het juiste materiaal om door deze wirwar van trcks en zand je weg te vinden.

wat sms berichtjes van vandaag:
Weer 255 km onderweg. De opel heeft de bullbar verloren. Zojuist Getankt en de opel is nogmaals aan de vering geholpen.
Auto io slechte staat voorbalk doorgeroest en gescheurd maar we rollen nog op weg naar de grens moeten morgen op tijd zijn ivm visum
Echt alles gaat kapot op deze wegen. De Opel heeft nu de voorste chassisbalk doorgescheurd.
Zand zand zand zand zand zand zand zand zand zand zand zand zand zand zand zand zand zand
De bestuurders van de opel hebben vandaag niet hun beste dag! De auto valt aan alle kanten uit elkaar Vertrouwd beeld dat ze er onder liggen
en de laatste van 18.11 van de Niva
OMG opeens gewoon strak asfalt na de hele dag über bounce wegen Amazing! Benieuwd hoe lang het zo blijft...

De weg die ze nu berijden als je goed kijkt kan je het asfalt verderop zien

Zand en nog eens zand dit is een foto wat zij onderweg moeten zijn tegengekomen, foto is uit dit gebied in Kazachstan.

Heet water bron waar gisteren de groep verbleef
Update 21.30 van JanB
Morgen laatste dag op slechtste wegennetwerk waar we al op reden. Als het meezit staan we tegen de avond aan de grens met turkmenistan.

[pietsky]

28 mei 08.00
Op naar de grens! Wil iedereen even voor ons duimen dat alle autos de boot gaan halen?!
De laatste 1100 km door prachtig Kazachstan. Na drie lange dagen hobbelen over zandwegen eindelijk weer een asfalt weg!
Komen vandaag door schitterend mooi gebied met veel moois wat betreft natuur en landschappen
Turkmenistan en de Kaspische golf en ook het laatste gedeelte van de route wordt geexploteerd door grote olie maatschappijen op zoek naar olie en gas
Vanavond weten we meer
De boot

Weer geen echt goed nieuws van de Lada Niva, na een week Kazachstan begint toch een en ander zijn tol te eisen, begrijp goed dat deze rit echt geen tourrit is maar een echte nekkenbreker, waar zelfs een Niva moeite mee heeft, toch we zullen onze pet moeten afnemen als JanB en Paula weer terug komen met de Niva.
Jan B en Baas P 12.57
Na uitlaat en dakrek nu ook achterveer afgebroken. Noodreparatie in garage waar ze geen krik en kruissleutel hebben. Nog 500 km afzien.
Zo de lada is weer klaar voor de strijd! Net de achterveer van de auto laten lassen. Hopelijk gaat hij het houden tot aan de boot.
Na 500 km dramawegen komt dan een fenomenale afdaling die je in een klap weer verliefd laat worden op Kazachstan.

Landschap van vandaag, mooi en wijds

in de omgeving waar zij nu bivakeren

Deze gaan ze morgen zeker zien

[pietsky]

19.45 28 mei
Ze rijden nog steeds hebben nog wel wat kilometers te gaan naaar de turkmen grens, ong 225 km
Na wat gezoek kwam ik diverse malen dit verhaal tegen, ik hoop dat zij het beter treffen
Turkmenistan can be accessed by boat across the Caspian year-round on the daily car & railway ferry between Baku and Turkmenbashi (Krasnovodsk). Unfortunately the Azeri-run ferry has no regular schedule and arrivals and departures have to be planned with one or two spare days.
wat plaatjes van de boot
De grensovergang gaat hopelijk voorspoedig schijnt ook een challenge te zijn om Turkmenistan in te komen!

[pietsky]

Gisteren dus ruim 17 uur gereden, de volgende smsjes

De hekkensluiters laten zich niet kennen: na ruim 17 uur sturen proberen we nog zo'n 200 km door te trekken naar de grens!

Onze Padjie maakt een nieuw geluidje: de koppeling! En voor dat hij in z'n 1 kan, moeten we de motor ff uitzetten... Op naar Baku! Duimen!

Staan dus om 8 uur zondagmorgen aan de grens met Kazachstan en Turkmenistan, laatste spot melding was om 05.38 vanmorgen!!

We volgen het verder vandaag.
Om 10.00 uur weer gaan rijden volgens de Spot.
Op weg naar Turkmenibasy.
17.27 in Turkmenibasy
Staan voor het gebouw van de ferry naar Baku.
Kijken of het sms verkeer weer op gang komt.
18.00 weer de stad in staan bij het Carlak hotel in Turkmenibasy
19.41. hebben waarschijnlijk een plek gevonden vlakbij het vliegveld.
We gaan zien wanneer ze mee kunnen met de ferry naar Baku, Azerbedjan

[pietsky]

07.00 30 mei
De groep is weer in alle vroegte verkast naar de stad hopen dat ze wat nieuws kunnen brengen wat en wanneer ze verder gaan.

18.00 uur
ze zijn uitgevaren met de boot, schatting morgenochtend 06.00 uur aankomst Baku.
Ze kunnen nu even uitrusten van de laatste dagen.
Ik hoop dat ik niet te voorbarig ben geweest met mijn bericht ze varen.
Spot geeft geen signalen meer door!
Hoop wel dat ze in Azerbezjan weer telefoon /sms hebben en evt internet.